Αντικείμενο

Το εικαστικό αποτέλεσμα που παρουσιάζω τα τελευταία χρόνια, είναι μια προσπάθεια ένταξης αντιφατικών μεταξύ τους στοιχείων σε έναν αυτόνομο οργανισμό, αφήνοντας να διαφαίνονται όλες οι επιμέρους ισορροπίες σε υλικά, υφές και φόρμες, στην ουσία ένα τρισδιάστατο μή-παραστατικό αποτέλεσμα, που αφομοιώνει θεματικά, ζωγραφικά και γλυπτικά στοιχεία.

Οι φόρμες και οι πλαστικές αξίες διαμορφώνονται κατά τη διαδικασία καταστροφής-ανακατασκευής, η οποία αφήνεται να διαφανεί καθαρά, αντιπαραβαλλόμενη με τις μετέπειτα «καθαρές» και αποφασιστικές παρεμβάσεις.

Παραμερίζοντας συνήθως το εφέ της αναπαράστασης, στοχεύω στο ανατρεπτικό αποτέλεσμα μέσα από πλαστικά καθαρά μέσα.

Υλικά

Η ανακύκλωση υλικών, κάποιες φορές και προσωπικών αντικειμένων, οφείλεται στη φύση τους ως συγκινησιακά στοιχεία, ενώ κυριαρχεί το ξύλο, ένα οργανικό και συχνά τραχύ υλικό, που με εξυπηρετεί στην δημιουργία αντιπαραθέσεων με τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα, στη διαδικασία εμπλέκονται συχνά καινούργια υλικά, καθημερινά αντικείμενα, τυπώματα ψηφιακά επεξεργασμένων εικόνων, φωτογραφίες, αλλά και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανεί χρήσιμο.

Θέση

Ξεκινώντας με την πεποίθηση ότι η τέχνη είναι κοινωνικό αγαθό, δικαιωματικά προσιτό σε όλους, και πως τα πνευματικά δικαιώματα πρέπει να μοιράζονται, προσπαθώ να παρουσιάζω σε χώρους ευρύτερης πρόσβασης και σε σημεία με κοινωνικοπολιτική φόρτιση, ενώ αποφεύγω τα υπεροπτικά μαγαζιά τέχνης, τα οποία είναι αντίθετα στον κοινωνικό της ρόλο, αλλά και τη γενικότερη στάση ζωής μου.

Δεν μπορεί να νοηθεί μια κοινωνία χωρίς τέχνη και καλλιτεχνική παιδεία και είναι άδικο και πολιτιστικά σπάταλο να διατίθενται αποκλειστικά στην οικονομική ολιγαρχία.

Ομάδες

Η έναρξη της συνειδητοποιημένης ενασχόλησής μου με τα εικαστικά από τις αρχές του 80, υπήρξε προσωπική πρόκληση και υπόσχεση κριτικής στάσης απέναντι στα κοινωνικά και καλλιτεχνικά στερεότυπα.

Στα πλαίσια αυτής της πρόθεσης, μέσα στα χρόνια έγινα επίσης μέλος αρκετών εικαστικών ομάδων, ελπίζοντας στην ευρύτερη διάδοση των κοινών ιδεών και στάσης μας, αλλά και ταυτόχρονα προβάλλοντας τις επιμέρους εικαστικές προτάσεις των καλλιτεχνών.

Σκοπός αυτών των ομάδων είναι η δημιουργία αυθεντικών, πολύπλευρων και αντισυμβατικών παρουσιάσεων, έχοντας σαν βάση την συνεργασία και ανταλλαγή απόψεων, την αποβολή του εγωιστικού ατομισμού και των τοξικών συμπεριφορών που συνεπάγονται, καθώς και την αλληλεπίδραση με την κοινωνία και την καθημερινότητα. Με αυτόν τον τρόπο, προσφέρονται πραγματικοί λόγοι για την αποφυγή της κοινωνικής αδιαφορίας για την σύγχρονη τέχνη και την απομόνωση των καλλιτεχνών ως γραφικών κοινωνικά στοιχείων.

Γιώργος Νουβάκης

Ιούνιος 2017

-------------------------------------------------------

Σειρές

Κατατάσσω τα έργα μου σε σειρές, οι οποίες καθορίζονται από το θέμα, το υλικό, αλλά κυρίως το είδος και τη διάθεση πειραματισμού της κάθε περιόδου. Τα όρια δεν είναι πάντα πολύ ευδιάκριτα, όπως και η κατάταξη δεν είναι τόσο αυστηρή, αλλά βοηθούν στην κατανόηση του συνολικού έργου.

Frames (2020-)

όπως κορνίζες, πλαίσια, όρια, απαγορεύσεις. Οι γραμμές που παραδοσιακά περικλείουν-περιορίζουν μια εικόνα, αλλά και οι καθημερινοί μας περιορισμοί, τα πλαίσια μέσα στα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε. Στην σειρά Frames η ζωγραφική ψευδαίσθηση συνεργάζεται με την κατασκευαστική πραγματικότητα. Τα πλαίσια περιορίζουν, αλλά το ζωγραφικό έργο μπαινοβγαίνει ανάμεσά τους, τα καταλύει, τα αναιρεί ή και σχεδόν τα αποδέχεται. Χρησιμοποιεί τα πλαίσια σαν δομικά στοιχεία ή και είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από αυτά, σε μια υπερβολή που τα αποδυναμώνει. Σκοπός είναι να ανάγει τα πλαίσια [Γ] σε πλαστικά σύμβολα, σε ένα αποτέλεσμα όπου η ζωγραφική διάθεση εναλλάσσεται με την κατασκευαστική γεωμετρία. (Αθήνα 2022)

Triangles (2017-2019)

Μια προσπάθεια δημιουργίας ανατρεπτικού αποτελέσματος χρησιμοποιώντας τριγωνικά σχήματα.

Shipping Pallets (2010-13)

Η σειρά εστιάζει σε χρησιμοποιημένα ξύλινα αντικείμενα, κυρίως παλιές παλέτες μεταφορών. Πρόκειται για ένα «αόρατο» στοιχείο του τοπίου της πόλης όπου ζω, κάτι που μπορεί να ειδωθεί σε κάθε γειτονιά, αλλά κανείς δεν παρατηρεί, εξαιτίας αυτής της οικειότητας που αποκτούμε με τα ασήμαντα αντικείμενα, και τα υποβιβάζει σε αδιάφορα. Το υλικό αφήνεται να διηγηθεί την ιστορία του μέσα από τους όγκους, τα κενά, τις υφές και τις δικές του τονικές και χρωματικές διαβαθμίσεις, με διακριτικές παρεμβάσεις, που σέβονται αυτήν την απόφαση. Αναμφίβολα, τα μέσα, τα κίνητρα αλλά και τα συμπεράσματα αυτής της αναζήτησης, έχουν άμεσα να κάνουν με την κοινωνική ευαισθησία και διάθεση της εποχής. (Αθήνα 2012)

Clothes & Accessories (2008-2009)

Κοινωνικά σχόλια χρησιμοποιώντας τα ρούχα μας και τα καθημερινά μας αξεσουάρ ως άλλοθι.

Chairs (2002-2003)

Επιστροφή στη δισδιάστατη ζωγραφική και στο αγαπημένο θέμα της καρέκλας. Κυρίως λάδια σε καμβά. (Ακολουθεί μέρος κειμένου από την ατομική έκθεση "Sιentate", Βαρκελώνη 2003): "Η επιστροφή στη δισδιάστατη ζωγραφική -που δεν τη θεωρώ οριστική- ήταν μια προσωπική πρόκληση, μετά από πολλά χρόνια αφοσίωσης σε συναρμολογήσεις, εγκαταστάσεις και κολάζ, μια επιστροφή φορτισμένη με την εμπειρία της προηγούμενης δουλειάς. Ταυτόχρονα, μου έφερε μερικώς ξεχασμένες μνήμες και εμπειρίες, τις οποίες προσπάθησα να συμπεριλάβω. Αν και η καρέκλα επιλέχθηκε ως θέμα, είναι προφανές ότι πρόκειται για πιο βασικές αναζητήσεις, βασισμένες στις πρωταρχικές αξίες της ζωγραφικής. Αν ήταν απαραίτητο να διευκρινίσω, θα προτιμούσα έναν χαρακτηρισμό μεταξύ του παραστατικού και του αφηρημένου."

fisHeads (2003-2008)

Η σειρά αφορά σε τρισδιάστατη ζωγραφική, στην οποία ένα θεματικό περίγραμμα περικλείει την προσωπική μου άποψη για το abstract. Θα μπορούσε να θεωρηθεί μια διασκεδαστική πλαστική φάρσα, όπου ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με μοναδικό του θέμα την συνθετική αλλά και συναισθηματική ισορροπία παραδοσιακού-σύγχρονου, γεμάτου-άδειου, όγκου-επίπεδου, αλλά και άλλων επιμέρους σχέσεων, μετατρέπεται σε ένα «ψαράκι» χρησιμοποιώντας ένα απλοϊκό περίγραμμα ή θεματικές αναφορές που θυμίζουν comics ή ναΐφ ζωγραφική. Σ' αυτήν επίσης τη σειρά προστέθηκαν οι ψηφιακές εικόνες, δημιουργώντας μια ακόμα αντίθεση, με την τραχύτητα του οργανικού υλικού. Χαριτολογώντας, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για οργανωμένη και προμελετημένη σύγχυση, αλλά θα μπορούσε να είναι και ένα παράδειγμα για το πώς μια πιο «απρόσιτη» εικαστική πρακτική, μπορεί να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό. Αυτή η φαινομενική και συχνά υβριστική απλοϊκότητα περικλείει από μόνη της το χιούμορ και την ειρωνεία, αλλά και το κάθε αποτέλεσμα, έχει τις δικές του κοινωνικές και πολιτικές αναφορές, με έντονα τα παραπάνω στοιχεία. Πιο συγκεκριμένα, ανεκδοτολογικά και grotesco στοιχεία, συνθήματα, φράσεις και στίχοι τραγουδιών, αναφορές σε άλλους πολιτισμούς, καλλιτέχνες και καλλιτεχνικές πρακτικές, ζωγραφικά «λάθη», κιτς, γκράφιτι, κόμικς, είναι μόνο κάποια από τα συστατικά αυτής της καυτής σούπας, όπου κολυμπούν τα «ψαροκέφαλα». (Βαρκελώνη 2006)

art?WORKS! (1995-2001)

Συναρμολογήσεις - μερικές φορές προσανατολισμένες στην εγκατάσταση, κατασκευασμένες κυρίως από παλιά έπιπλα και άλλα ανακυκλωμένα υλικά.